The Sand & The Stone

Two friends were walking through the desert. During the journey they had an argument and one friend slapped the other one in the face. The one who got slapped was hurt but without saying anything wrote in the sand “today my best friend slapped me in the face.”
They kept on walking until they found an oasis where they decided to take a bath. The one who had been slapped was drowning but his friend saved him. After being saved from the near drowning, he wrote on a stone: “today my best friend saved my life”
The friend who had slapped and saved his best friend asked him “After I hurt you, you wrote in the sand and now, you wirte on a stone why?”
The other friend replied: “when someone hurts us, we should wite it down in the sand where winds of forgiveness can erase it away. but when someone does something good for us we must engrave it in stone where no wind can ever erase it.”

ماسه و سنگ

دو دوست از بیابانی می گذشتند. در طول سفر بحث و بگو مگویی بین آنها در گرفت و یکی از آنها به صورت دیگری سیلی زد. آن یکی که سیلی خورده بود مصدوم شد و بدون آن که چیزی بگوید روی شن ها نوشت: امروز بهترین دوستم به صورتم سیلی زد. آنها رفتند تا به مرغزاری رسیدند. در آنجا تصمیم گرفتند حمام کنند. آن کسی که سیلی خورده بود در باتلاقی افتاد و نزدیک بود که غرق شود اما دوستش او را نجات داد. وقتی که از غرق شدن خلاص شد روی یک سنگ نوشت: امروز بهترین دوستم جانم را نجات داد. دوستی که او را سیلی زده و نجاتش داده بود پرسید: پس از این که به تو سیلی زدم روی شن ها نوشتی اما حالا روی سنگ مینویسی چرا؟
دوست دیگر پاسخ داد: وقتی کسی اذیتمان میکند، باید آن ها را روی شن و ماسه بنویسیم جایی که بادهای بخشش بتواند آن را از بین ببرد اما وقتی که کسی به ما خوبی می کند باید آن را در سنگ کنده کاری کنیم تا هیچ بادی نتواند آن را از بین ببرد.