نویسنده:ستاره کوشا/

قید در زبان انگلیسی حالت و کیفیت فعل را نشان می‌دهد. قیدها کاربردهای مختلفی دارند و اولین و مهم‌ترین کاربرد آنها دادن اطلاعات بیشتر درباره “فعل” است، اما علاوه بر فعل گاهی صفات را هم توصیف می‌کند.

قیدها بر این اساس به چهار دسته کلی تقسیم می‌شوند. در این بخش به طور خلاصه از هر کدام این دسته‌ها تعریفی ارائه شده است. برای داشتن اطلاعات بیشتر راجع به هر کدام از این قیدها می‌توانید به بخش مربوط به خودش مراجعه کنید.یادگیری-زبان-انگلیسی-۲۲٫jpg

انواع قیدها

adverbials of manner (قیدهای حالت)
adverbials of place (قیدهای مکان)
adverbials of time (قیدهای زمان)
adverbials of probability (قیدهای احتمال)

قیدهای حالت

ما از قیدهای حالت برای نشان دادن اینکه چیزی “چگونه اتفاق می‌افتد” یا اینکه یک چیز “چگونه انجام شده است” استفاده می‌کنیم.

The children were playing “happily”.

بچه‌ها با خوشحالی بازی می‌کردند.

He was driving “as fast as possible”.

او تا جای ممکن سریع رانندگی می‌کرد.

قیدهای مکان

از قیدهای مکان برای نشان دادن اینکه عملی در “کجا” اتفاق افتاده استفاده می‌شود.

I saw him “there”.

من او را آنجا دیدم.

We met “in London”.

ما همدیگر را در لندن دیدیم.

قیدهای زمان

ما از قیدهای زمان برای نشان دادن اینکه عملی “چه زمانی” و یا “هر چند وقت یکبار” اتفاق می‌افتد استفاده می‌کنیم.

They start work “at six thirty”.

آنها کار را ساعت شش و نیم شروع می‌کنند.

They “usually” go to work by bus.

آنها معمولا با اتوبوس سرکار می‌روند.

قیدهای احتمال

ما از قیدهای احتمال برای نشان دادن اینکه ما درباره چیزی چقدر مطمئن هستیم و چقدر احتمال انجام شدن آن را می‌دهیم استفاده می‌کنیم.

“Perhaps” the weather will be fine.

شاید هوا خوب شود.

He is “certainly” coming to the party.

او قطعا به مهمانی می‌آید.