از حالت امری یا Imperative mood در زبان انگلیسی برای دستور دادن مستقیم به افراد استفاده می شود.

از حالت امری به صورت کلی برای دستور دادن (برای انجام دادن یا انجام ندادن یک کار) استفاده می شود. به مثال های زیر توجه کنید:

Stop!

(بایست!)

Get in!

(بیا تو!)

Don’t drive too fast!

(سریع رانندگی نکن!)

نکته: در زبان انگلیسی به ندرت از حالت امری برای درخواست کردن استفاده می شود. در واقع این کار تا حدی بی ادبانه است. برای درخواست کردن محترمانه بهتر است درخواست را به صورت یک سوال مطرح کنید. به مثال زیر توجه کنید:

Could you take me to the station, please?

(می توانید من را به ایستگاه برسانید؟)

Take me to the station, please!

(لطفا، من را به ایستگاه برسانید.)

ساختار گرامری

برای ساختن حالت امری یک فعل در زبان انگلیسی کافیست شکل مصدری آن را بیاورید (بدون to). به مثال های زیر توجه کنید:

to stop → Stop!

(ایستادن – بایست!)

to get in → Get in!

(داخل شدن – بیا داخل!)

to fasten the seatbelt → Fasten your seatbelt!

(بستن کمربند ایمنی – کمربند ایمنی خود را ببنید!)

شکل منفی

برای منفی کردن یک عبارت امری کافیست do+not را پیش از آن اضافه کنیم. (معمولا از شکل کوتاه شده آن یعنی don’t استفاده می شود). به مثال های زیر توجه کنید:

Don’t drive too fast!

(خیلی سریع رانندگی نکن!)

Don’t be sad in my house!

(در خانه من ناراحت نباش!)

نکته: در صورتی که فعل اصلی جمله فعل be باشد هم باید از فعل کمکی do استفاده کنید. به مثال زیر توجه کنید:

Don’t be silly!

(احمق نباش!)