enough کلمه‌ای است که روی مقدار و درجه کافی بودن چیزی تاکید دارد. این کلمه می‌تواند در نقش‌های صفت ، قید و ضمیر استفاده شود.

Enough در نقش صفت:

کاربرد enough به‌عنوان صفت شمارشی بسیار آسان است. البته enough فقط می‌تواند صفت حالت “attributive” باشد (قبل از اسمی که توصیف می‌کند قرار بگیرد)؛ این کلمه نمی‌تواند صفت اخباری “predicative” باشد (صفتی که بعد از افعال to be و اسنادی می‌آید).

enough به عنوان ضمیر:

اگر enough به تنهایی در جمله بیاید (مثل وقتی که بعد از فعل to be قرار می‌گیرد)، ضمیر نامعین است.

Enough در این حالت به چیزهای کافی یا افراد کافی اشاره دارد.

مثال:
I think she’s said enough

من فکر می‌کنم او به اندازه کافی حرف زده است.

I think she’s said quite enough

من فکر می‌کنم آنچه او گفت تقریبا کافی بوده است.

Enough به‌عنوان قید:

Enough قید درجه یا مقدار است و معمولا صفات یا قیدهای دیگر را به صورت اسنادی (بعد از فعل to be) توصیف می‌کند. این قید نمی‌تواند افعال را توضیح بدهد.
برخلاف دیگر قیدهایی که صفات و قیدهای دیگر را توصیف می‌کنند، enough همیشه بعد از کلمه‌ای که آن را توصیف می‌کند قرار می‌گیرد و هیچ‌وقت قبل از آن نمی‌آید.

در این حالت اگر بخواهیم خود enough را با hardly یا quite توصیف کنیم، این دو قید قبل از قید یا صفتی که enough توصیف می‌کند قرار می‌گیرند.

برای درک بهتر آنچه گفته شد به ساختار زیر دقت کنید:

{quite + صفت/قید + enough}
یا
{hardly + صفت/قید + enough}

مثال:

توصیف یک صفت اسنادی:

!Your scores are just not good enough

نمرات تو به اندازه کافی خوب نیستند.

?Is the room warm enough for the baby

این اتاق به اندازه کافی برای بچه گرم هست

نکته مهم: در enough به عنوان قید: enough همیشه بعد از کلمه‌ای که آن را توصیف می‌کند قرار می‌گیرد