ضمیر در زبان انگلیسی، کلمه‌ای است که جای اسم می‌نشیند و در بیشتر موارد جنسیت فاعل را برای ما مشخص می‌کند. برای مثال، در جمله «سارا از خانه بیرون رفت»، سارا نقش فاعل جمله را دارد. در صورتی که بخواهیم جملات بیشتری درباره سارا بگوییم، برای جلوگیری از تکرار اسم، می‌توانیم به‌جای «سارا» از ضمیر […]

ضمیر در زبان انگلیسی، کلمه‌ای است که جای اسم می‌نشیند و در بیشتر موارد جنسیت فاعل را برای ما مشخص می‌کند. برای مثال، در جمله «سارا از خانه بیرون رفت»، سارا نقش فاعل جمله را دارد. در صورتی که بخواهیم جملات بیشتری درباره سارا بگوییم، برای جلوگیری از تکرار اسم، می‌توانیم به‌جای «سارا» از ضمیر فاعلی «او» استفاده کنیم.

برای زبان‌آموزان مبتدی، مبحث «ضمایر» (Pronouns) تا حدودی چالش‌برانگیز است، زیرا زبان انگلیسی از ضمایر گوناگونی تشکیل شده که کاربردهای متفاوتی دارند. آشنایی با انواع ضمایر انگلیسی باعث می‌شود که با کاربردهای آن بیشتر آشنا شویم و خصوصاً در سطوح ابتدایی، در استفاده از ضمایر، با مشکلات کمتری مواجه شویم. ضمایر با توجه به مفرد یا جمع بودن اسم و همچنین با در نظر گرفتن اول‌شخص، دوم‌شخص یا سوم‌شخص بودن اسم‌ به جای‌ آن به کار می‌روند. در آموزش‌های قبلی «فرادرس»، انواع صفت در انگلیسی و ترتیب صفات را توضیح دادیم. در این آموزش، انواع ضمایر انگلیسی را به‌طور کامل و به زبان ساده توضیح می‌دهیم.

انواع ضمایر انگلیسی

همان‌طور که گفته شد، زبان انگلیسی ضمایر گوناگونی دارد. در جدول زیر، انواع ضمایر انگلیسی را با ترجمه مشاهده می‌کنید.

ضمایر انگلیسی (English Pronouns)
Personal Pronounsضمایر شخصی
Possessive Pronounsضمایر ملکی
Relative Pronounsضمایر موصولی
Demonstrative Pronounsضمایر اشاره
Reflexive Pronounsضمایر انعکاسی
Emphatic Pronounsضمایر تأکیدی
Indefinite pronounsضمایر نامعین
Interrogative Pronounsضمایر استفهامی
Reciprocal pronounsضمایر متقابل

ضمایر شخصی

«ضمایر شخصی» (Personal Pronouns)، جایگزین نام افراد و اشیاء می‌شوند. این ضمایر، خود از دو دسته مهم تشکیل شده‌اند:

  • ضمایر فاعلی (Subject Pronouns)
  • ضمایر مفعولی (Object Pronouns)

ضمایر فاعلی به شخص یا شیئی اشاره دارند که انجام‌دهنده فعل است، اما ضمایر مفعولی بر شخص یا شیئی دلالت دارند که کار بر روی آن انجام می‌شود و نقش مفعول را در جمله دارند، بنابراین، اغلب یا بعد از «فعل» یا «حرف اضافه» می‌آیند. به مثال‌های زیر توجه کنید.

That’s Paul. Do you know him?

آن «پاول» است. او را می‌شناسی؟

They can pick us up at 5 p.m.

آن‌ها می‌توانند ساعت ۵ عصر به دنبال‌مان بیایند.

These reports are for Sue. I must give them to her.

این گزارش‌ها برای «سو» است. باید آن‌ها را به او بدهم.

Can you give me a hand with this box? It’s heavy.

ممکن است در بلند کردن این جعبه به من کمک کنی؟ سنگین است.

Tom is the CEO. I don’t think he knows me.

«تام» مدیرعامل شرکت است. فکر نمی‌کنم من را بشناسد.

You’re having dinner with some clients tomorrow. They’re meeting you at the restaurant.

فردا با برخی از مشتریان شام می‌خورید. آن‌ها شما را در رستوران ملاقات می‌کنند.