تهیه وتنظیم: زهرا کلاته عربی/

ضمایر نسبی (موصولی) یا Relative Pronouns ضمایری هستند که از آنها برای نشان دادن رابطه یک اسم با موضوعی خاص استفاده می شود.

کاربرد عمومی ضمایر نسبی دادن اطلاعات بیشتر یا نشان دادن رابطه یک اسم با موضوع جمله است. به مثال زیر توجه کنید:

A woman whose children were playing outside called the police. 

(یک زن که بچه هایش بیرون بازی می کردند با پلیس تماس گرفت.)

در جمله بالا whose یا همان ضمیر نسبی دریچه ایست برای دادن اطلاعات بیشتر در مورد فاعل جمله (a woman). ضمیر نسبی در واقع امکان اضافه کردن اطلاعات در مورد اسم مورد نظر را برای ما ایجاد می کند.

مفعولی یا فاعلی بودن ضمیر نسبی

ضمایر نسبی who/which/that می توانند در جمله به جای فاعل یا مفعول قرار گیرند. برای تشخیص فاعلی یا مفعولی بودن ضمیر باید به نکات زیر توجه کنید:

اگر بعد از ضمایر نسبی who/which/that فعل بیاید، ضمیر نسبی فاعلی است. به مثال زیر توجه کنید:

the man, who was in a hurry …

(مردی که عجله داشت، …)

the car, which was parked on a hill  …

(ماشینی که بر روی تپه پارک شده بود، …)

اگر بعد از ضمایر نسبی who/which/that چیزی به جز فعل قرار گرفته باشد، ضمیر نسبی مفعولی است. به مثال های زیر توجه کنید:

our neighbour, who the car belonged to …

(همسایه ما که ماشین مال او بود، …)

the car which the man had parked on a hill  …

(ماشینی که مرد بر روی تپه پارک کرده بود، …)

نکته: زمانی که از ضمایر نسبی به همراه حروف اضافه در جمله استفاده می شود، حروف اضافه معمولا به انتهای جمله می روند.

The police did not know who the car belonged to.

(پلیس نمی دانست ماشین متعلق به کیست.)