«ژان-لویی ترنتینیان» بازیگر کهنه‌کار و از برجسته‌ترین چهره‌های موج نوی سینمای فرانسه در سن ۹۱ سالگی درگذشت.

به گزارش الفبای زبان به نقل از خبرگزاری فرانسه، «ژان-لوئی ترنتینیان» سابقه بازی در آثار کارگردان سرشنناسی از «کریشتوف کیشلوفسکی»، «برناردو برتولوچی»، «کلود للوش»، «کلود شابرول»، «فرانسوا تروفو» و «میشائیل هانکه» را در کارنامه داشت بر اساس اعلام رسمی خانواده‌اش در سن ۹۱ سالگی درگذشت.

او که متولد سال ۱۹۳۰ بود دوران کودکی خود را تحت تاثیر جنگ جهانی دوم گذراند اما بواسطه دو عمویش که یکی از آنها در سال ۱۹۳۳ در مسابقه اتومبیلرانی کشته شد، به رانندگی با ماشین‌های مسابقه علاقه‌مند شد. او در عرصه بازیگری با بازی در فیلم‌های «بریژیت باردو» ساخته «راجر وادیمو» و «و خداوند زن را آفرید» از «روژه وادیم» در سال ۱۹۵۶ نامی برای خود دست و پا کرد اما سپس در طول جنگ استقلال به عنوان سرباز وظیفه به الجزایر فرستاده شد.

«ترنتینیان» در بازگشت به فرانسه، عشق خود را به اتومبیلرانی را در نقش اصلی فیلم «یک مرد و یک زن» ساخته «کلود للوش» در سال ۱۹۶۶ تجربه کرد. این فیلم موفقیت بزرگی برای سینمای فرانسه در آمریکا کسب کرد و «ترنتینیان» به همراه «آنوک آمه» دیگر هنرپیشه فرانسوی در دو قسمت بعدی این فیلم یعنی «یک مرد و یک زن: ۲۰ سال بعد» (۱۹۸۶) و «بهترین سال های زندگی» (۲۰۱۹) نیز بازی کردند.

این بازیگر فرانسوی با تعدادی از دیگر کارگردانان مهم آن دوره نیز همکاری داشت که آن جمله می‌توان به «کلود شابرول» در درام «گوزن‌های ماده»(۱۹۸۶)، «کاستا-گاوراس» در فیلم برنده اسکار «زِد» (۱۹۶۹)، «برناردو برتولوچی» در درام ضد فاشیستی «دنباله رو» (۱۹۷۰) و «اریک رومر» در فیلم «شبی نزد خانم مد» (۱۹۶۹) اشاره کرد.

این بازیگر برجسته فعالیت های خود را تقریباً منحصراً به سینمای اروپا محدود کرد، اما او در سال ۱۹۸۳ در فیلم «زیرآتش» نقش یک جاسوس را بازی کرد. او همچنین در فیلم‌های پایانی دو کارگردان مولف و بزرگ اروپایی بازی کرد شامل فیلم «سرانجام یکشنبه» ساخته «فرانسوا تروفو» و «قرمز»ساخته «کریستوف کیشلوفسکی» می‌شود.

او که در دهه ۹۰ و ۲۰۰۰ میلادی در فیلم‌های کمی بازی کردبا بازی در درام برنده نخل طلای «عشق» ساخته «میشائیل هانکه» در سال ۲۰۱۲ و در نقش مقابل «امانوئل ریوا» به عنوان یک زوج متاهل سالخورده، به موفقیت بزرگی دست یافت که جایزه بهترین بازیگر مرد در جوایز سزار را برای «ترنتینیان» به ارمغان آورد و در فیلم بعدی «هانکه» در سال ۲۰۱۷ با نام «پایان خوش» نیز ظاهر شد.

او برای بازی در فیلم «مردی که دروغ می‌گوید» در سال ۱۹۶۸ جایزه خرس نقره‌ای بهترین بازیگر را از جشنواره فیلم برلین دریافت کرد و حضور در فیلم فرانسوی «زِد» نیز جایزه بهترین بازیگر جشنواره فیلم کن ۱۹۶۹ را برای او به همراه داشت.