مصدر (Infinitive) چیست؟

در زبان انگلیسی یک مصدر به عنوان شکل ساده یا بنیادی یک فعل شناخته می شود، همان شکلی که یک فعل در دیکشنری دارد. کلماتی مانند Eat، Sleep، Play و Go از جمله این مصدرها هستند. همان طور که می دانید شکل حال ساده افعال هم به نوعی شکل ساده و اولیه آن فعل محسوب می شوند، مانند جمله: I Sleep

خب، به چه شکل باید از این مصدرها استفاده کنیم؟ البته مصدرها معمولاً خودشان به تنهایی کاربردی ندارند. در بیشتر جمله ها، بعد از افعال کمکی مانندcan leave یا must buy یا بعد از کلمات دستوری (در اکثر مواقع به همراه یک to) مانند جمله معروف «To be or not to be» مربوط به کتاب هملت شکسپیر از مصدر استفاده می شود. زمانی که در یک جمله از یک مصدر بعد از کلمات دستوری یا سایر کلمات استفاده شود، به این عبارت یک «عبارت مصدری» گفته می شود. شاید کمی گیج کننده به نظر برسد، چون خیلی از افرادی که به زبان انگلیسی صحبت می کنند عبارت مصدری را مصدرهای ساده ای مانندto run یاto move تلقی می کنند.

انواع مصدر

مصدرها و عبارت های مصدری انواع مختلفی دارند، و هر کدام از آنها کاربرد خاصی در جملات دارند.

مصدر اسمی (Nominal infinitives)

در گرامر زبان انگلیسی، وقتی کلمه ای با niminal (اسمی) توصیف شود به این مفهوم است که آن کلمه می تواند نقش یک اسم را در جمله ایفا کند. عبارت های مصدری هم مانند اسم مصدر می توانند به جای اسم در یک جمله یا عبارت استفاده شوند. در واقع عبارت های مصدری می توانند نقش یک فاعل، مفعول بی واسطه یا مفعول حرف اضافه را داشته باشند. برای مثال:

نقش فاعل: To play professional baseball is my son’s dream
نقش مفعول بی واسطه: All of my friends want to go to the concert
نقش مفعول حرف اضافه: We had no choice but to obey

مصدر قیدی (Adverbial infinitives)

وقتی از کلمه adverbial (قیدی) برای توصیف یک کلمه استفاده می شود، یعنی آن کلمه می تواند در نقش یک قید به کار رود. از قید برای توصیف افعال، صفت ها و عبارات استفاده می شود. بنابراین، عبارت های مصدر قیدی می توانند همین ویژگی ها را داشته باشند. برای مثال:

She agreed to negotiate. (agreed توصیف فعل)
The movie was too quiet to hear. (quiet توصیف صفت)
To find change on the beach, you will need a metal detector. (توصیف عبارت اصلی)

مصدر صفتی (Adjectival infinitives)

همانطور که حتماً حدس زده اید، پسوند adjectival (صفتی) در کنار یک کلمه، به این معناست که آن کلمه می تواند نقش صفت در جمله را ایفا کند. از صفت برای توصیف اسم ها و ضمایر استفاده می شود، در نتیجه مصدرهای صفتی هم برای توصیف اسم ها و ضمایر به کار می روند:

When it comes to romance, Juan is the guy to ask. (را توصیف می کند guy اسم to ask مصدر)
It is for me to know and for you to find out. (را توصیف می کند you ضمیر to find out و مصدر me ضمیر to know مصدر)

مصدر ساده (مصدر بدون to)

گاهی اوقات،کلمه to قبل از عبارت مصدری نمی آید. به این شکل از مصدر، مصدر ساده می گویند. معمولاً احتمال وقوع فعل در جملات دارای مصدر ساده نسبت به جملاتی که مصدر با to دارند، بیشتر است:

Captain Hook made Peter Pan walk the plank.
Our mean teacher let us sweat a little before reading the exam results.
Everyone wanted to hear her sing songs from her new album.

وجه مجهول مصدر

مصدرها هم می توانند حالت مجهول داشته باشند. وقتی از وجه مجهول استفاده می کنیم، به این مفهوم است که فاعل جمله نقش مفعولی می گیرد و به جای انجام یک کار، آن کار برای او اتفاق می افتد. برای ساختن یک مصدر مجهول از یک فعل be به همراه شکل سوم فعل استفاده می کنیم. برای مثال:

There is work to be done. 
The fish need to be fed and the cats have to be let out.

مصدرها در جملات حال کامل

از عبارت های مصدری در جملات حال کامل هم می توان استفاده کرد. برای این کار، کافی است از یک فعل have به همراه شکل سوم فعل استفاده کنید:

It would have been nice to have talked to Ashley before she left for college.
Based on the fossil record, it would’ve been impossible for cavemen to have ridden dinosaurs.

مصدر گسسته چیست؟ قواعد و نمونه هایی از این شکل مصدر

هر چند ممکن است معلم زبان شما چندان با این موضوع موافق نباشد، اما یک مصدر می تواند با یک کلمه ترکیب شود و در نقش توصیف کننده آن عبارت مصدری ظاهر شود. ما این مصدرهای چند بخشی را مصدر گسسته می نامیم. مثال معروفی از این نوع مصدرها را می توان در سکانس اولیه فیلم Star Trek پیدا کرد، جایی که درباره ماموریت خدمه این جمله بیان می شود: « to boldly go where no man has gone before». در اکثر موارد، کلمه توصیف کننده که با مصدر ترکیب می شود، یک قید است. از آنجایی که اگر این قید بلافاصله بعد از عبارت مصدری در جمله قرار بگیرد، ممکن است ساختار آن را به هم بزند، معمولاً برای جلوگیری از این مشکل و حفظ ساختار عادی جمله، قید و مصدر را به صورت جداگانه به کار می برند. نمونه زیر کمک بیشتری به درک مفهوم گفته های ما می کند:

Henry tried and failed to walk his big clumsy dog Rufus slowly down the street.
Henry tried and failed to slowly walk his big clumsy dog Rufus down the street.

هر دو جمله از نظر گرامری بدون اشکال هستند و معنی یکسانی دارند، اما در جمله دوم کلمه توصیف کننده قبل از مصدر آمده است. در نتیجه، خواندن و فهمیدن منظور جمله دوم نسبت به جمله اول آسان تر است.
مصدرها و عبارت های حرف اضافه دار

در اکثر جملات، مصدر همراه یک to می آید. اگر کلمه ای مشاهده کردید که شامل یک to و یک فعل بعد از آن است، نشان دهنده آن است که با یک عبارت مصدری سر و کار دارید.

البته، وجود to در یک عبارت همیشه دلیلی بر مصدری بودن آن نیست. کلمه to به عنوان حرف اضافه هم استفاده می شود، یعنی ممکن است عبارتی که to داشته باشد، یک عبارت حرف اضافه دار باشد. در یک عبارت حرف اضافه دار، بعد از to یک اسم، ضمیر یا گروه اسمی، هر کلمه ای که در نقش یک اسم باشد و سایر کلمه های توصیف کننده می آیند. دقت داشته باشید نکته کلیدی تفاوت یک عبارت حرف اضافه دار با یک عبارت مصدری در این است که در عبارت حرف اضافه دار، هیچ فعل یا کلمه ای که نقش فعل را داشته باشد وجود ندارد. جملات زیر تفاوت بین این دو عبارت را به خوبی نشان می دهند:

عبارت مصدری: It is time to eat lunch. (قبل از مصدر آمده است، نه قبل از اسم to کلمه)
عبارت حرف اضافه دار: Bring my lunch to me. (قبل از ضمیر آمده است to کلمه)

در این زمینه دو نکته دیگر هم وجود دارد که باید توجه ویژه ای به آنها داشته باشید:

۱- وقتی از to به عنوان حرف اضافه استفاده می کنید، این کلمه می تواند همراه یک اسم مصدر بیاید. اسم مصدر شبیه فعل است، اما در نقش اسم در جمله به کار می رود. اسم مصدرها همیشه به یک ing ختم می شوند در حالی که ساختار مصدرها به این شکل نیست.

They resorted to burning furniture for warmth.

(یک اسم مصدر است و این عبارت یک عبارت اسم مصدری است Burning در این جمله)

۲- این امکان وجود دارد که در عبارت های حرف اضافه دار طولانی، عبارت های مصدری قرار بگیرند.

She gave the letter to the man who knew how to dance the fandango. 

در جمله بالا، فعل gave با عبارت حرف اضافه دار to the man که یک عبارت مصدری در آن به کار رفته، توصیف شده است.

همان طور که قبل تر گفتیم، عبارت های مصدری می توانند در نقش یک اسم، صفت یا قید ظاهر شوند. اما صبر کنید، هنوز تمام نشده است! یک اسم در عبارت مصدری می تواند توسط یک عبارت حرف اضافه دار هم توصیف شود. این موضوع می تواند منجر به تشکیل جملات خیلی طولانی (و حوصله سربر) شود که شامل چندین عبارت حرف اضافه دار هستند و اسم های داخل عبارت های مصدری را توصیف می کنند:

I brought the package to the woman who asked to use the bathroom to the left of the table of the chef that learned to make desserts by watching fancy cooks who went to French culinary schools to learn their trade.