در زبان انگلیسی برخی افعال وجود دارند که اگر بعد از آنها فعل واقع شود، آن فعل بصورت مصدر با to بکار می‌رود. بعد از افعالی که در جدول زیر نمایش داده شده است اگر فعلی واقع شود، آن فعل باید به شکل مصدر با to باشد.

تضمین کردن	**guarantee	استطاعت داشتن	afford
روی دادن	*happen	موافق بودن	*agree
تسریع کردن	hasten	در نظر داشتن	aim
مجبور بودن	have	به نظر رسیدن	**appear
تردید کردن	hesitate	ترتیب دادن	**arrange
امیدوار بودن	*hope	تلاش کرن، ناراحت کردن	bother
یاد گرفتن	learn	میل داشتن	care

از ته دل خواستن	long	ادعا کردن	*claim
موفق شدن	manage	منت نهادن	condescend
پیشنهاد کردن	offer	اجازه دادن	consent
مهیا کردن یا شدن	prepare	تصمیم گرفتن	*decide
وانمود کردن	*pretend	درخواست کردن	*demand
ادامه دادن	proceed	تصمیم گرفتن	*determine
قول دادن	*promise	تلاش کردن	endeavour
قصد داشتن	propose	شکست خوردن	fail

تمایل داشتن	tend	اثبات کردن	prove
تهدید کردن	threaten*	امتناع کردن	refuse
به دردسر انداختن	trouble	تصمیم گرفتن	resolve*
متعهد شدن	undertake	تلاش کردن	seek
داوطلب شدن	volunteer	بنظر رسیدن	seem**
عهد کردن	vow*	سخت کوشیدن	strive
		قسم خوردن	swear*

افعالی که در جدول فوق با علامت * نمایش داده شده‌اند می‌توانند با جمله وارۀ that یا (that-clause) نیز همراه شوند. افعالی که با ** نشانه گذاری شده‌اند فقط در صورتی می‌توانند با جمله وارۀ that یا (that-clause) همراه شوند که فاعلِ فعلِ اصلی، ضمیر it باشد.

مثال ۱:

I hope to see you next week.
(.امیدوارم هفته آینده شما را ببینم)

I hope that I’ll see you next week.
(.امیدوارم هفته آینده شما را ببینم)

He claimed to be an expert.
(.او ادعا کرد که یک متخصص است)

He claimed that she was an expert.
(.او ادعا کرد که یک متخصص است)

I managed to reach the top of the hill.
(.من موفق شدم به بالای تپه بروم)

Would you care to swim?
(آیا شما تمایل به شنا کردن دارید؟)

مثال ۲:

It appeared that no-one had locked the door.
(.ظاهرا هیچکس درب را قفل نکرده است)
He appeared to be lost.
(.بنظر می‌رسد گم شده باشد)

It seems that she is running late.
(.بنظر می‌رسد که او دیر می‌آید)
She seems to be running late.
(.بنظر می‌رسد دیر کرده باشد)

افعالی که با اسم و مصدر با to (مصدر با to + اسم) همراه می شوند.

هدایت کردن	direct*	آشنا کردن	accustom
وادار کردن	drive	کمک کردن	aid
قدرت دادن	empower	منصوب کردن	appoint
قادر ساختن	enable	کمک کردن	assist
تشویق کردن	encourage	سبب شدن	cause
وسوسه کردن	entice	به مبارزه طلبیدن	challenge
اجازه دادن	entitle	دستور دادن	command*
متقاعد کردن	entreat	به چالش کشیدن	defy

وادار کردن	lead	مجبور کردن	force
واگذار کردن	leave	متقاعد کردن	get
مجبور کردن	oblige	التماس کردن	implore*
دستور دادن	order*	ترغیب کردن	incite
متقاعد کردن	persuade*	درخواست کردن	induce
وادار کردن	press	تحریک کردن	inspire
باعث شدن	prompt	دستور دادن	instruct*
تحریک کردن	provoke	دعوت کردن	invite

گفتن	tell	تذکر دادن	remind*
وسوسه کردن	tempt	ایجاب کردن	require*
اطمینان کردن	trust	ترغیب کردن	stimulate
هشدار دادن	warn*	احضار کردن	summon
		یاد دادن	teach

مثال:

The professor challenged his students to argue with his theory.
(.استاد دانش آموزان را برای بحث در موردِ تئوری خود به چالش دعوت کرد)
This law empowers the government to charge higher taxes.
(.این قانون به دولت اختیار می‌دهد مالیات بیشتر مطالبه کند)
You can’t force me to do something I don’t agree with.
(.شما نمی‌توانید من را مجبور کنید کاری انجام دهم که با آن موافق نیستم)
I invited the new student to have dinner with me.
(.من دانشجوی جدید را دعوت کردم تا با من شام بخورد)
What inspired you to write this poem?
(.چه چیزی شما را تحریک کرد تا این شعر را بنویسید)

برخی از افعال جدول فوق می‌توانند بدون اسم بکار روند در اینصورت بعد از آنها به جای مصدر با to از جمله وارۀ that استفاده می‌گردد. این افعال عبارتند از: command, direct, entreat, implore, order, require, trust

مثال:

I trust you to tell the truth.
(.من به شما اطمینان دارم که حقیقت را بگویید)
I trust that you are telling the truth.
(.من به شما اطمینان دارم که حقیقت را می‌گویید)

The general commanded his men to surrender.
(.ژنرال به مردانش دستور داد تسلیم شوند)
The general commanded that his men surrender.
(.ژنرال دستور داد که مردانش تسلیم شوند)

برخی از افعال جدول فوق حتی اگر بعد از آنها جمله وارۀ that بیاید باز هم نیاز به اسم دارند. این افعال عبارتند از: persuade, remind

مثال:

You can’t persuade people to buy small cars.
(.شما نمی‌توانید مردم را به خرید ماشین‌های کوچک متقاعد کنید)
You can’t persuade people that small cars are better.
(.شما نمی‌توانید مردم را قانع کنید که اتومبیل‌های کوچک بهتر هستند)

He reminded me to take my notebook to school.
(.او به من یادآوری کرد تا دفترچه یادداشت خود را به مدرسه ببرم)
He reminded me that I would need my notebook.
(.او به من یادآوری کرد که من دفترچه یادداشت خود را نیاز خواهم داشت)

در برخی از افعال جدول فوق، اگر بعد از آنها جمله وارۀ that واقع شود، استفاده از اسم اختیاری است. این افعال عبارتند از: instruct, teach, warn

مثال:

She taught her students to appreciate poetry.
(.او به شاگردانش یاد داد تا شعر را درک کنند)
She taught her students that poetry was valuable.
(.او به شاگردانش یاد داد که شعر ارزشمند بود)
She taught that poetry was valuable.
(او یاد داد که شعر ارزشمند بود)

افعالی که با مصدر یا اسم بعلاوه مصدر استفاده می شوند.

انتظار داشتن	expect*	درخواست کردن	ask*
کمک کردن	help	خواهش کردن	beg*
قصد داشتن	mean*	انتخاب کردن	choose
درخواست کردن	request*	جرات کردن	dare
خواستن	want	درخواست کردن	desire*
خواستن	wish*	انتخاب کردن	elect

مثال:

I asked him to show me the book.
(.من از او خواستم کتاب را به من نشان دهد)
I asked to see the book.
(.من خواستم کتاب را ببینم)

She helped me to put away the dishes.
(.او به من کمک کرد ظرف‌ها را سر جایشان بگذارم)
She helped to put away the dishes.
(.او کمک کرد ظرف‌ها را سر جایشان بگذارم)

We expect you to do your best in the exam.
(.ما انتظار داریم شما در امتحان خود بهترین باشید)
We expect to do well on our exams.
(.ما انتظار داریم در امتحاناتمان خوب عمل کنیم)

Do you want to go to the beach?
(آیا می خواهید به ساحل بروید؟)
Do you want me to go with you to the beach?
(آیا می‌خواهید من با شما به ساحل بروم؟)

نکته:
در جملات منفی و سؤالی تا زمانیکه فاعلِ هر دو فعل یکسان باشد می توان هم از مصدر با to و هم از مصدر بدون to استفاده کرد، اگر چه استفاده از مصدر بدون to رایج تر است. اگر فاعلِ دو فعل متفاوت باشند در اینصورت باید از مصدر با to استفاده شود.
مثال:

I never dared tell him what happened.
(من هیچوقت جرات نکردم به او بگویم چه اتفاقی افتاده)

در این جملۀ منفی، فاعل (I) برای هر دو فعل (dared, tell) یکسان است؛ بنابراین از هر دو حالت (tell, to tell) می‌توان استفاده کرد.

Do you dare tell him?
(آیا شما جرات دارید به او بگویید؟)

در این جملۀ سوالی، فاعل (you) برای هر دو فعل (dare, tell) یکسان است؛ بنابراین از هر دو حالت (tell, to tell) می‌توان استفاده کرد.

Would you dare (to) jump out of a plane?
(جرات دارید از یک هواپیما بیرون بپرید؟)

در این جملۀ سوالی، فاعل (you) برای هر دو فعل (dare, jump) یکسان است؛ بنابراین از هر دو حالت (jump, to jump) می‌توان استفاده کرد.

I dare you to tell him the truth.
(.من از شما می‌خواهم حقیقت را به او بگویید)

در این جملۀ مثبت، فاعل (I, you) برای دو فعل (dare, tell) یکسان نیست؛ بنابراین باید از مصدر با to استفاده کرد.

She dared me to jump off the wall.
(.او از من خواست از دیوار پایین بپرم)

در این جملۀ مثبت، فاعل (she, me) برای دو فعل (dared, jump) یکسان نیست؛ بنابراین باید از مصدر با to استفاده کرد.