از زمان حال ساده یا Simple Present در زبان انگلیسی برای نشان دادن عملی که در زمان حال یک بار یا چند بار به صورت تکراری اتفاق می‌افتد استفاده می‌کنیم. زمان حال ساده یکی از پرکاربردترین زمان‌های زبان انگلیسی است.

ساختار حال ساده

فعل در زمان حال ساده در زبان انگلیسی شکل اصلی فعل است. در همه شخص‌ها به غیر از سوم شخص مفرد فعل به صورت ساده می‌آید. در حالت سوم شخص مفرد، شکل ساده افعال s یا es به خود می‌گیرد. در زبان فارسی این زمان را معمولا به صورت حال ساده یا حال استمراری ترجمه می‌کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

I work in London.

من در لندن کار می‌کنم.

She works in London.

او در لندن کار می‌کند.
سوالی کردن

برای سوالی کردن جملات حال ساده، از افعال کمکی do و does استفاده می‌کنیم. از does برای سوم شخص مفرد (he, she, it) و برای سایر ضمایر از do استفاده می‌کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

Do you play the piano?

آیا پیانو می‌نوازی؟

Does Jack play football?

آیا “جک” فوتبال بازی می‌کند؟

Do Rita and Angela live in Manchester?

آیا “ریتا” و “آنجلا” در منچستر زندگی می‌کنند؟

برای سوالی کردن با واژه‌های پرسشی where و what و why و when نیز به فعل کمکی do و does نیاز داریم. اگر بخواهیم با واژه‌های wh پرسشی کنیم، باید ابتدا جمله خبری را با فعل کمکی do/does به سوالی تبدیل کنیم، بعد قسمتی از جمله را که می‌خواهیم درباره‌اش سوال کنیم حذف می‌کنیم و واژه پرسشی مورد نظر را در ابتدای جمله قرار می‌دهیم. به مثال زیر توجه کنید:

Where do they work?

آنها کجا کار می‌کنند؟

منفی کردن

برای منفی کردن حال ساده از افعال کمکی do/does به علاوه منفی‌کننده not استفاده می‌کنیم. برای سوم شخص مفرد (she/he/it) از does not یا doesn’t و برای سایر ضمایر از do not یا don’t استفاده می‌کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

I don’t live in London now.

من در حال حاضر در لندن زندگی نمی‌کنم.

They don’t work at the weekend.

آنها آخر هفته کار نمی‌کنند.

Angela doesn’t drive to work. She goes by bus.

“آنجلا” با ماشین سرکار نمی‌آید. او با اتوبوس می‌رود.
جمله پرسشی جمله مثبت جمله منفی شخص
Do I speak? I speak I do not speak I/you/we/they
Does he speak? he speaks he does not speak he/she/it

کاربردهای حال ساد

1. برای صحبت کردن درباره چیزهایی که در حال حاضر حقیقت دارند، به عبارتی دیگر درباره حقایق هستند. به مثال‌های زیر توجه کنید:

I’m nineteen years old.

من نوزده ساله هستم.

He lives in London.

او در لندن زندگی می‌کند.

I’m a student.

من دانش‌آموز هستم.

2. برای صحبت کردن درباره اتفاق‌هایی که بارها و بارها تکرار می‌شوند و تبدیل به روتین و روندی همیشگی شده‌اند. معمولا برای نشان دادن این کاربرد از قیدهای تکرار (مثل sometimes, often. always و never) استفاده می‌کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:

I play football every weekend.

من هر آخر هفته فوتبال بازی می‌کنم.

I sometimes go to the cinema.

من بعضی وقت‌ها به سینما می‌روم.

She never plays football.

او هیچوقت فوتبال بازی نمی‌کند.

3. برای صحبت کردن درباره حقایق علمی. به مثال‌های زیر توجه کنید:

The adult human body contains 206 bones.

بدن انسان بالغ شامل ۲۰۶ استخوان است.

Light travels at almost 300,000 kilometers per second.

نور در سرعت تقریبا ۳۰۰،۰۰۰ کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کند.

4. برای صحبت کردن درباره برنامه‌ای که در آینده قطعا به وقوع خواهد پیوست. به مثال‌های زیر توجه کنید:

The school term starts next week.

نیمسال تحصیلی مدرسه هفته آینده آغاز می‌شود.

The train leaves at 19:45 this evening.

قطار امشب ساعت ۱۹:۴۵ حرکت می‌کند.

We fly to Paris next week.

ما هفته آینده به پاریس می‌رویم.