تهیه و تنظیم: علیرضا مظاهری/

وزیر فرهنگ نوشت: استاد زرین‌کوب با دلی سرشار از عشق به ایران و ایرانی با تعمق ناب خود در باب ادب و عرفان و گام نهادن در هزارتوی تاریخ، ساختار دیوار تاریخ ادبی و معرفتی ما را تکمیل می‌کند.

به گزارش الفبای زبان به نقل از مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، پیام کامل پیام محمدمهدی اسماعیلی به این شرح است:

«به نام خداوند جان آفرین حکیم سخن در زبان آفرین

سال‌ها باید که تا یک سنگ اصلی ز آفتاب / لعل گردد در بدخشان یا عقیق اندر یمن (حکیم سنایی)

«خاک گوهرخیز ایران اسلامی و جغرافیای پر رمز و راز این سرزمین الهی در دامان پر مهر خود مرواریدهای درخشانی را پرورانده است که جملگی عشق به وطن و نگاهبانی و نگاهداری از مواریث گرانبهای این سرزمین کهن را وظیفه ذاتی خویش دانسته‌اند.

استاد فرزانه «دکتر عبدالحسین زرین کوب» تاریخ‌نگار، عرفان‌پژوه، ادیب و مترجم نامدار ایران‌زمین در زمره این مرواریدهای درخشان است که با قلمی استوار و نثری روان آثاری ماندگار از خود به یادگار گذاشته است؛ آثار گرانسنگی همچون «پله‌پله تا ملاقات خدا»، «بامداد اسلام»، «ارزش میراث صوفیه»، «سرّ نی» و دیگر پژوهش‌ها و جستارهای ژرف و وزین که ریشه‌ای عمیق در تاریخ، ادب و عرفان دارند. استاد زرین‌کوب شخصیتی از دیار بروجرد و لرستان قهرمان است که با دلی سرشار از عشق به ایران و ایرانی با تعمق ناب خود در باب ادب و عرفان و گام نهادن در هزارتوی تاریخ، ساختار دیوار تاریخ ادبی و معرفتی ما را تکمیل می‌کند.

ایشان در نوشته‌های خود، چه آن هنگام که در باب ادب فارسی سخن گفته، چه آنجا که به تاریخ ایران و اسلام پرداخته و چه آنگاه که دل در گرو تصوف و عرفان داشته است، همیشه با خاطره این مرز و بوم زندگی کرده و ایران، همواره در یاد و خاطرۀ ایشان جاودانه بوده است. آثار و رشحات قلمی این خدمت‌گزار فرهنگ و تمدن ایرانی اسلامی و از محققان تاریخ نگاری، دروازه ورود به معانی باطنی متون عرفانی و ادبی، و دری به باغ سبزرنگ حکمت و دانایی است و به تحقیق هر یک از آثار ایشان از توانایی مثال‌زدنی وی در تصحیح متون کهن و تحقیقات ارزندۀ ادبی و تاریخی حکایت می‌کند.

از سوی دیگر در زمانه‌ای زیست می‌کنیم که جریان گفتمان غالب جهانی سودای تبیینِ نه تنها ماده جهان که معنای جهان را در سر دارد و گمراهه‌ها یا بی‌راهه‌هایی را که جز وحشت نمی‌افزایند، به منزله راه صواب معرفی می‌کند. از این‌رو در این نبرد تبیینی، توجه به مفاخر و بزرگان ادبی و علمی و فرهنگی و دینی، می‌تواند به مثابۀ راهبرد استحکام هویت ملی تلقی گردد؛ به ویژه از آن رو که بُعد هویتی این فرزانگان می‌تواند فرهنگ عمومی را برکِشَد و نسل نوجو و جوان را به سرچشمه‌های اصیل حکمت و دانایی رهنمون نماید. البته سزاوار است که جوانان نیز در عمل با این فرزانگان و روش و منش آنان آشنا شوند و اخلاق علمی و روش تحقیقی این نوابغ را سرلوحه فعالیت‌های خویش قرار دهند.

در پایان با گرامیداشت یاد و خاطره زنده‌یاد دکتر عبدالحسین زرین‌کوب، وظیفه خود می‌دانم از تلاش‌های برپاکنندگان آئین نکوداشت صدمین زادروز این استاد فرزانه صمیمانه قدردانی نموده و مراتب سپاس و امتنان خود را به همه بزرگوارانی که با شرکت در این نشست وزین علمی و ادبی، به معرفی هرچه بهتر ابعاد شخصیتی و علمی آن ادیب برجسته و دیگر مفاخر ایران عزیز اسلامی اهتمام دارند، ابراز نمایم و در همین‌جا نیز اطمینان می‌دهم که دولت مردمی از هیچ کوششی برای تکریم و تجلیل از فرهیختگان این سرزمین دیرپا دریغ نخواهد کرد و دستگاه‌های فرهنگی را هم بدین امر مهم بیش از بیش ترغیب و تشویق و حمایت جدی می‌نماید.»