برخی افعال در زبان انگلیسی باید بعد از خودشان مصدر با to داشته باشند و بدون مصدر با to معنایشان ناتمام می‌ماند. به مثال‌ها توجه کنید:

I decided to go home as soon as possible.

من تصمیم گرفتم هرچه زودتر به خانه بروم.

We all wanted to have more English classes.

ما همه می‌خواستیم کلاس‌های انگلیسی بیشتری داشته باشیم.

چند دسته از افعال در زبان انگلیسی حتما به دنبال خود مصدر با to دارند:

دسته اول: افعال مربوط به فکر کردن و احساسات، یعنی افعالی که برای بیان افکار و ابراز احساسات از آنها استفاده می‌شود، مثلا:

choose (انتخاب کردن)
decide (تصمیم گرفتن)
expect (انتظار داشتن)
forget (فراموش کردن)
hate (متنفر بودن)
hope (امیدوار بودن)
intend (قصد داشتن)
learn (یاد گرفتن)
like (دوست داشتن)
love (عاشق بودن)
mean (منظور داشتن)
plan (برنامه ریزی کردن)
prefer (ترجیح دادن)
remember (به یاد آوردن)
would like (دوست داشتن)
would love (دوست داشتن)

دسته دوم: افعالی که مربوط به بیان نظر و گفتن مطلبی هستند، یعنی افعالی که برای اعمال کلامی و اظهار نظر استفاده می‌شوند، مثلا:

agree (موافقت کردن)
promise (قول دادن)
refuse (رد کردن)

دسته سوم: سایر افعالی که نه عمل کلامی و نه فکری را نشان می‌دهند، اما باز هم با این الگوی ساختاری می‌آیند:

arrange (ترتیب دادن)
attempt (تلاش کردن)
fail (موفق نشدن)
help (کمک کردن)
manage (مدیریت کردن)
tend (گرایش داشتن)
try (تلاش کردن)
want (خواستن)

برخی افعال در زبان انگلیسی همراه با یک اسم و مصدر با to می‌آیند، یعنی بعد از فعل اصلی یک مفعول می‌آید و بعد از آن مصدر با to می‌آید. به مثال‌ها توجه کنید:

She asked him to send her a text message.

او از او خواست تا پیامکی برایش بفرستد.

He wanted all his friends to come to his party.

او از همه دوستانش خواست تا به مهمانی‌اش بیایند.

افعالی که با این ساختار به کار می‌روند را می‌توان به چند دسته تقسیم‌بندی کرد.
دسته اول: افعالی که مربوط به بیان نظر و گفتن مطلبی هستند، به عبارتی افعال بیانگر اعمال کلامی هستند، مثلا:

advise (نصیحت کردن)
ask (پرسیدن)
encourage (تشویق کردن)
invite (دعوت کردن)
order (سفارش دادن)
persuade (متقاعد کردن)
remind (یادآوری کردن)
tell (گفتن)
warn (هشدار دادن)

توجه؛ فعل warn معمولا در این الگو (یعنی همراه با اسم به علاوه مصدر با to) به صورت منفی به کار می‌رود:

The police warned everyone not to drive too fast.

پلیس به همه هشدار داد که خیلی سریع رانندگی نکنند.

دسته دوم: افعالی که مربوط به خواستن و دوست داشتن هستند و با کمک این افعال می‌توان ترجیحات یا خواسته‌های خود را بیان کنیم، مثلا:

expect (انتظار داشتن)
intend (قصد داشتن)
prefer (ترجیح دادن)
want (خواستن)
would like (ترجیح دادن، دوست داشتن)

دسته سوم: سایر افعال با این الگوی ساختاری. این افعال دسته‌بندی خاصی ندارند و باید ساختار آنها را به خاطر سپرد، مثلا:

allow (اجازه دادن)
enable (توانمند کردن)
force (مجبور کردن)
get (مجبور کردن)
teach (درس دادن)

مصدر با to در حالت مجهول

بعضی از فعل‌ها در انگلیسی در حالت مجهول با مصدر با to می‌آیند، یعنی to be + past participle. به مثال‌های زیر توجه کنید:

I expected to be met when I arrived at the station.

من وقتی به ایستگاه رسیدم منتظر بودم کسی به دیدنم بیاید.

They wanted to be told if anything happened.

آنها می‌خواستند از هر اتفاقی باخبر شوند.

I don’t like driving myself. I prefer to be driven.

من دوست ندارم خودم رانندگی کنم. من ترجیح می‌دهم کسی من را برساند.