افعال عبارتی (Phrasal verbs) در زبان انگلیسی افعالی هستند که از ترکیب فعل با یک حرف اضافه یا قید ساخته می شوند. این افعال معمولا معنایی کاملا متفاوت با فعل اصلی دارند.
ساختار گرامری

افعال عبارتی در زبان انگلیسی باید دقیقا مشابه یک فعل جدید در نظر گرفته شوند. از آنجا که هیچ قانون یکپارچه ای برای مشخص کردن ساختار مفهومی این ترکیب ها وجود ندارد، معمولا نمی توانید از روی ترکیب فعل و حرف اضافه معنای فعل را حدس بزنید. توصیه می کنیم به جای تلاش برای حدس زدن معنای فعل به واژه نامه مراجعه کنید. به مثال های زیر توجه کنید:

فعل عبارتی go through معنای “دستخوش چیزی شدن”، “از چیزی رنج بردن” یا “شرایطی را تحمل کردن” است. این معنا هیچ رابطه ای با هیچ یک از بخش های آن (go یا through) ندارد.

Norman is going through hard times at the moment.

(نرمن در حال حاضر شرایط سختی را تحمل می کند.)

بسیاری از افعال عبارتی دارای یک مترادف با معنای نزدیک هستند. البته افعال عبارتی معمولا شکل محاوره ای تری دارند و معمولا در محاورات روزمره از آنها استفاده می شود. (استفاده از مترادف معمولی حالت رسمی تری به جمله می دهد) به مثال های زیر توجه کنید:

His wife broke up with him last week.

(همسرش هفته پیش از او جدا شد.)

His wife ended their relationship last week.

(همسرش هفته پیش رابطه اش را با او قطع کرد.)

He always thought they got on well.

(او همیشه فکر می کرد آنها خوب با هم کنار می آیند.)

He always thought they were on good terms.

(او همیشه فکر می کرد آنها رابطه خوبی دارند.)

Well, somehow he has to put up with the situation.

(خب، به نحوی او مجبور است با شرایط کنار بیاید.)

Well, somehow he has to accept the situation.

(خب، به نحوی او مجبور است شرایط را قبول کند.)

Life goes on.

(زندگی جلو می رود.)

Life continues.

(زندگی ادامه پیدا می کند.)

ترتیب کلمات در افعال عبارتی

افعال عبارتی یا phrasal verbs از نظر نوع ترکیب بخش ها به دو دسته تقسیم می شوند:

افعال عبارتی تفکیک پذیر: در افعال عبارتی تفکیک پذیر ممکن است در شکل های خاصی از جملات بخش های فعل از هم جدا شوند. (گرچه این جدا شدن در معنای فعل هیچ تاثیری نخواهد گذاشت.)
افعال عبارتی تفکیک ناپذیر: در افعال عبارتی تفکیک ناپذیر بخش های فعل هرگز از هم جدا نمی شوند. در واقع این بخش ها با هم یک کلمه کامل را تشکیل می دهند.

در افعال عبارتی تفکیک ناپذیر بخش اضافه شده به فعل (حرف اضافه یا قید) همیشه دقیقا پس از فعل آورده می شود. این بخش هیچ وقت از فعل جدا نمی شود. به مثال های زیر توجه کنید:

He fell for the girl.

(او عاشق آن دختر شد.)

(He fell his wife for) اشتباه است.

He fell for her.

(او عاشقش شد.)

(He fell her for) اشتباه است.

اما بسیاری از افعال عبارتی تفکیک پذیرند. در این صورت می توان قسمت دوم فعل را پس از مفعول جمله هم قرار داد. (مفعول می تواند بین دو بخش فعل قرار گیرد) البته این کار الزامی نیست مگر اینکه مفعول به صورت ضمیر آورده شده باشد. به مثال های زیر توجه کنید:

She threw his love letters away./She threw away his love letters.

(او نامه های عاشقانه اش را دور ریخت.)

هر دو جمله آورده شده درست هستند و هیچ تفاوتی در معنا ندارند.

She threw them away.

در این جمله چون مفعول به صورت ضمیر آورده شده پس باید حتما بخش دوم فعل را بعد از مفعول آورد. پس:

(She threw away them) اشتباه است.

قاعده یکپارچه ای برای شناخت افعال تفکیک پذیر و تفکیک ناپذیر در زبان انگلیسی وجود ندارد. پس باید برای هر فعل به صورت مشخص تفکیک پذیر بودن آن را یاد بگیرید.