«رمضونیکه» با پیشینه بیش از ۱۳۰۰ سال از جمله آیین‌های نمایشی ماه رمضان است که مهم ترین رویکرد و هدف فرهنگی آن کمک به مستمندان، نیازمندان و افرادی از طبقه فرودست است تا در ایام ماه مبارک رمضان بتوانند سفره‌های سحری و افطار خود را در ماه میهمانی خدا مانند تمامی مردم ایران برپا کنند.

به گزارش الفبای زبان به نقل از ایرنا؛ هم‌زمان با ورود اسلام و پذیرش این دین هدایتگر و مبین توسط ایرانیان، بسیاری از رفتارهای آئینی با رویکرد مذهبی راه خود را به سمت باورها و بنیان‌های آداب، رسوم و شعائر دین مبین اسلام در زیست ایرانیان باز کرد. به گونه‌ای که غنی‌ترین تجلی آن رفتارهای آیینی را می‌توان در دو ماه رمضان و محرم به‌ عنوان ماه‌های بسیار مهم برای مسلمانان به‌خوبی مشاهده کرد.

رمضان ۱۴۰۱ خورشیدی مطابق با ( ۱۴۴۳ قمری) سومین سالی‌ است که ایرانیان روزه خود را در سایه ویروس کرونا به افطار می‌رسانند. هر چند تفاوت رمضان قرن جدید همنشینی بهار قرآن با بهار طبیعت است. رخدادی که شور و حالی متفاوت به این ایام برای روزه‌داران ماه مهمانی خداوند بخشیده است.

اما با این وجود اعتقاد و باورمندی به آیین‌های همسو با ماه مبارک رمضان از جمله رفتارهای ملی و مذهبی ایرانیان است که با وجود همراهی با شبح کرونا شاهد تغییر رنگ و شکل اجرای آن نبوده و نیستیم. این خود دلیلی محکم بر مدعای کهن‌مایه‌گی و سترگی این آیین‌ها در باور مردمان آیین‌مند ایران‌زمین است.

آیین‌های نمایشی ماه رمضان؛ نماد و سمبلی از اتحاد و یکپارچگی ملت ایران

یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های جغرافیای وسیع کشورمان وجود فرهنگ‌ها، اقوام مختلف و به نوعی تجلی همزیستی زیر چتر واحدی به نام ایران است که به‌ویژه در ایامی چون ماه مبارک رمضان، محرم و صفر بخشی از شکوه وحدت مسلمانان شیعه و سنی در قالب آیین‌های نمایشی که خود نماد و سمبلی از اتحاد و یکپارچگی همیشگی ملت ایران است، را به رخ می‌کشاند.

در این میان استان سیستان و بلوچستان که یکی از کهن‌ترین استان‌های کشور و یکی از قطب‌های تمدن تاریخ ایرانی است در ایام ماه مبارک رمضان شاهد برگزاری آیین‌های نمایشی متعدد و متفاوتی همسو با انگاره‌های ملی-مذهبی در شکل رفتارهای اجتماعی است. آیین‌هایی که قدمت برخی از آنها تاریخی بیش سیزده قرن را پشت سر می گذارند.

کمک به سفره سحر و افطار مستمندان از اهداف آیین «رمضونیکه»

مهم ترین رویکرد و هدف فرهنگی در برگزاری آیین نمایشی رمضونیکه کمک به مستمندان، نیازمندان و افرادی از طبقه فرودست است تا در ایام ماه مبارک رمضان بتوانند سفره‌های سحری و افطار خود را مانند تمامی مردم ایران برپا کنند

یکی از سنت‌های کهن مردمان خطه سیستان در ماه صیام برپایی آیین رمضانی خوانی است که در گویش محلی به آن «رمضونیکه» نیز می‌گویند. اسناد موجود در ثبت برگزاری آیین رمضونیکه بازتاب دهنده تاریخ بیش از ۱۳۰۰ سال است که این خود نشان دهنده همراهی مردمان این منطقه با مبانی بنیادین اسلام از یک سو و از سوی دیگر بازتاب اتحاد، همدلی و نوع دوستی مردمان این منطقه است.

آیین رمضونیکه با همراهی اهالی روستا، قریه، دهکده و شهرهای سیستان از نخستین روزهای ماه صیام آغاز و تا شب بیست‌ویکم ماه رمضان هم‌زمان با شب شهادت حضرت علی(ع) ادامه دارد.

مهم ترین رویکرد و هدف فرهنگی در برگزاری آیین نمایشی رمضونیکه کمک به مستمندان، نیازمندان و افرادی از طبقه فرودست است تا در ایام ماه مبارک رمضان بتوانند سفره‌های سحری و افطار خود را مانند تمامی مردم ایران برپا کنند و به عنوان میهمانان خوان گسترده ماه میهمانی خدا، به بهترین و کامل‌ترین وجه فریضه روزه داری خود را به عنوان فرد مسلمان به جای آورند.

در برپایی آیین رمضونیکه که بعد از نماز مغرب آغاز و تا نیمه شب ادامه دارد عده‌ای از جوانان و نوجوانان محله با همراهی و هدایت ریش‌سفیدان و معتمدان منطقه، کوچه به کوچه و خیابان به خیابان در میان روستا و قریه می‌گردند و اشعاری را در مدح حضرت علی(ع)، شکوه ماه مبارک رمضان و فضیلت‌های این ماه سَر می‌دهند و جلوی هر خانه که می رسند با فراخواندن نام صاحب خانه و دعای خیر برای آنها از سوی صاحبخانه در حد وسع و بضاعت هدایایی مانند خرما، آرد، نان و یا در مواردی وجه نقدی را دریافت می‌کنند.

در انتهای شب آن هدایا را به ریش سفید و معتمد همراه خود می دهند تا او این هدایا و نذورات مردم را میان مستمندان، یتیمان و خانواده‌های فرودست منطقه و محله تقسیم کند.