نویسنده : ستاره کوشا/

افعال کمکی (auxiliary verbs) در زبان انگلیسی، افعالی هستند که برای سوالی کردن، منفی کردن، ساختن زمان های خاص و حالت مجهول به جمله اضافه می شوند. این افعال عبارتند از be، do، have، will. هر یک از این افعال ممکن است شکل ساده یا گذشته داشته باشند که کاربردی مختص به خود دارد.

فعل “be”

فعل be می تواند به عنوان فعل کمکی یا فعل اصلی در جمله مورد استفاده قرار بگیرد. از آنجا که be یک فعل بی قاعده است، در هر حالت می تواند شکلی کاملا متفاوت داشته باشد. در پایین می توانید شکل های متفاوت این فعل را در زمان های مختلف ببنید:
زمان حال ساده

I am
he/she/it is
we/you/they are

زمان گذشته ساده

I/he/she/it was
we/you/they were

شکل سوم:(perfect participle)

been
فعل be به عنوان فعل کمکی

برای ساختن زمان حال استمراری در زبان انگلیسی نیاز به فعل be به عنوان فعل کمکی داریم. در این جمله ها می توان be را یک فعل کمکی دانست. چراکه همیشه یک فعل اصلی (همراه با پسوند -ing) بعد از فعل کمکی آورده می شود. در پایین می توانید زمان هایی که در آنها از be به عنوان فعل کمکی استفاده می شود ببنید:

شکل استمراری
زمان حال استمراری:

He is playing football.

زمان گذشته استمراری:

He was playing football.

زمان حال کامل استمراری:

He has been playing football.

زمان گذشته کامل استمراری:

He had been playing football.

شکل مجهول
زمان حال/گذشته ساده:

The house is/was built.

زمان حال/گذشته کامل:

The house has/had been built.

آینده نوع اول:

The house will be built.

باید توجه داشته باشید که فعل be می تواند فعل اصلی هم باشد. در این حالت هیچ فعلی مستقیما بعد از آن نمی آید. در صورتی که be به عنوان فعل اصلی آورده شده باشد، دیگر نیازی به فعل کمکی دیگر برای منفی کردن یا سوالی کردن جمله نداریم. به مثال های زیر توجه کنید:
جملات مثبت:

They are fifteen years old.

جملات منفی:

They are not fifteen years old.

جملات سوالی:

Are they fifteen years old?

فعل کمکی “have”

فعل have هم میتواند به عنوان فعل اصلی یا کمکی در جمله مورد استفاده قرار گیرد. فعل have هم یک فعل بی قاعده است. در مثال های زیر می توانید شکل های مختلف این فعل را در زمان های مختلف ببنید:
زمان حال ساده:

I/we/you/they have
he/she/it has

زمان گذشته ساده:

I/he/she/it/we/you/they had

شکل سوم:

had

فعل have به عنوان فعل کمکی

از فعل have به عنوان فعل کمکی برای ساختن زمان های کامل، در حالت معلوم و مجهول استفاده می شود. در پایین می توانید زمان هایی که در آنها از have به عنوان فعل کمکی استفاده می شود ببنید:

زمان های کامل در حالت معلوم
زمان حال کامل:

He has played football.

زمان گذشته کامل:

He had played football.

زمان حال کامل استمراری:

He has been playing football.

زمان گذشته کامل استمراری:

He had been playing football.

زمان های کامل در حالت مجهول
زمان حال/گذشته کامل:

The house has/had been built.

Have به معنای مالکیت

در صورتی که بخواهیم مالکیت را نشان دهیم، می توانیم از فعل have به عنوان فعل اصلی استفاده کنیم. البته در انگلیسی برتانیایی برای مالکیت هم از ترکیب فعل have با got استفاده می شود. (در واقع have باز هم فعل کمکی است.) به مثال های زیر توجه کنید:
به عنوان فعل اصلی:

I have a car.

به عنوان فعل کمکی:

I have got a car.

نکته: در صورتی که از have به عنوان فعل اصلی استفاده کردید باید برای منفی کردن یا سوالی کردن از فعل کمکی do در جمله استفاده کنید. به مثال های زیر توجه کنید:

I do not have a car.
Do I have a car?

البته اگر از have got استفاده می کنید (have فعل کمکی است) دیگر نیازی به اضافه کردن do به جمله نخواهد بود. به مثال های زیر توجه کنید:

I have not got a car.
Have I got a car?

فعل “do”

فعل do هم میتواند فعل اصلی یا کمکی در جمله باشد. این فعل هم یک فعل بی قاعده است. در پایین می توانید حالت های مختلف این فعل را در زمان های مختلف ببنید:
زمان حال ساده:

I/we/you/they do

he/she/it does

زمان گذشته ساده:

I/he/she/it/we/you/they did

فعل do به عنوان فعل کمکی

از فعل do به عنوان فعل کمکی برای ساختن جملات منفی و سوالی در زمان های حال ساده و گذشته ساده استفاده می شود. در زیر میتوانید شکل های ها متفاوت استفاده از این فعل را ببنید:
فعل کمکی do در جملات منفی
زمان حال ساده:

He does not play football.

زمان گذشته ساده:

He did not play football.

فعل کمکی do در جملات سوالی
زمان حال ساده:

Does he play football?

زمان گذشته ساده:

Did he play football?

جملات بدون فعل do برای حالت سوالی/منفی

در حالت های زیر از فعل do برای منفی کردن یا سوالی کردن جمله استفاده نمی شود:

فعل اصلی جمله فعل be باشد. به مثال های زیر توجه کنید:

I am not angry.

Are you okay?

از یک فعل کمکی دیگر (مثلا be، will، have و …) در جمله استفاده می شود. به مثال های زیر توجه کنید:

They are not sleeping.

Have you heard that?

از یک فعل مدال (can، could، may، might و …) در جمله استفاده شده است. به مثال زیر توجه کنید:

We must go now.
Can you repeat that, please?

جمله سوالی ای که در مورد فعل جمله سوال می کند (با استفاده از کلمات سوالی what یا who) به مثال زیر توجه کنید:

Who sings that song?

do به عنوان فعل اصلی

از فعل do به عنوان فعل اصلی هم در کاربردهای مختلف استفاده می شود. در صورتی که بخواهیم این جملات را سوالی یا منفی کنیم یک فعل کمکی دیگر به جمله اضافه می کنیم. به مثال های زیر توجه کنید:
جملات مثبت:

She does her homework every day.

جملات منفی:

She doesn’t do her homework every day.

جملات سوالی:

Does she do her homework every day?

فعل “will”

فعل will تنها می تواند به عنوان فعل کمکی در جمله مورد استفاده قرار گیرد. این فعل به هیچ عنوان صرف نمی شود. در پایین می توانید شکل های مختلف مثبت و منفی این فعل را ببنید:

I will, he will

I will not = I won’t

از فعل will برای ساختن زمان آینده استفاده می شود.
زمان آینده (نوع اول)

He will not play football.

زمان آینده کامل (یا آینده نوع دوم)

He will have played football.